| سرمقاله | از نشریه رنجبر - ارگان سیاسی حزب رنجبران ایران |
صف بندی طبقاتی در ایران
۱- عمومی
مساحت ۱۶۴۸۰۰۰ کیلومتر مربعی ایران مساویست با ۱۶۴۸۰۰۰۰۰ هکتار. از کل این مساحت ۱۳۱۷۱۰۵۴۶ هکتار را جنگل‌ها، مراتع و پدیده‌های بیابانی پوشانده است. لذا ۳۳۰۸۹۵۴۵ هکتار. یعنی حدود یک سوم مساحت ایران قابل کشاورزی است. بدین جهت در شرایط وجود یک نظام مردمی، امکانات طبیعی جهت رشد کشاورزی مدرن، گله‌داری مدرن، جنگلداری مدرن و صنایع مدرن وجود دارد و به علت تنوع آب و هوائی مردم میتوانند در هر روزی از سال محصولات چهار فصل سال را در اختیار داشته باشند. در عین حال معادن ایران سرچشمه ثروت بی نهایت است.
جمعیت ۸۳ میلیونی ایران به صورت ۲۶ میلیون خانواده، در ۴۲۹ شهرستان، ۱۰۵۸ بخش، ۱۲۸۷ شهر و ۲۵۸۹ دهستان سکنی گزیده‌اند. از این جمعیت حدود ۶۲ میلیون نفر در شهرها و ۲۱ میلیون نفر در روستاها زندگی می‌کنند.
به بیان دیگر حدود ۸۰ درصد از جمعیت ایران در شهرها و ۲۰ درصد در روستاها ساکن‌اند. این یکی از مهمترین علائم صنعتی و لاجرم سرمایه‌داری بودن ایران است.
۲- ایران یک کشورسرمایه‌داری ست:
پروسه تاریخی:
از اواسط سلطنت ناصرالدین شاه سعی گردید که از تهاجم اجناس خارجی به ویژه انگلیسی و روسی جلوگیری شود. در سال‌های ۸۰ قرن نوزدهم تعدادی از تجار ایران در ۳۴ زمینه سرمایه‌گذاری کردند:
این تجار که با این سرمایه‌گذاری‌ها در صنایع، به سرمایه‌دار - تاجر تبدیل شده بودند از همان ابتدای کار مجبور گردیدند که ماشین‌ها و دستگاه‌های ضروری برای تولید را از کارخانجاتی که در کشورهای سرمایه‌داری برپا بودند، تهیه نمایند. لذا سرمایه‌داران ایران از همان ابتدای کار وابسته بودند و استقلال عمل کامل نداشتند. مؤسسات تولیدی فوق در رقابت و توطئه انگلیس و روس ورشکست شدند و از بین رفتند. طبقه کارگر صنعتی ایران که از این تاریخ نطفه بندی میشد با وجود کسب دانش از متخصصین خارجی در امر پیش برد پروسه تولید، پراکنده شد. تا آخرین سال قرن نوزدهم کارگران صنعتی ایران محدود به کارگران چاپخانه‌ها، کارگران ماشین دودی شاه عبدالعظیم، کارگاه‌های کوچک قند سازی و غیره میشدند. بعد از قرار داد دارسی و شروع حفاری‌های نفتی توسط این شرکت انگلیسی تعدادی کارگر ایران و خارجی در این شرکت به کار پرداختند که با گسترش روز افزون این تأسیسات و کشفیات جدید چاه‌های نفت تعداد کارگران ایرانی نیز در این پروسه افزوده می‌گردید. در زمان رضا شاه با شروع راه اندازی راه آهن ایران هزاران نفر بر جمعیت کارگران صنعتی افزوده شد و طبقه کارگر مدرن و سرمایه‌داران مدرن ایران پا به عرصه وجود گذاشتند. با قبضه شدن قدرت سیاسی ایران توسط انگلیس در جنگ جهانی دوم و رفتن مهندسین آلمانی، انگلیسی، بلژیکی، آمریکائی، اسکاتلندی و اسکاندیناوی از ایران، متخصصین ایرانی‌یی که این تکنولوژی را از این مهندسین آموخته بودند تعمیر لکومتیوها و اداره راه آهن را به عهده گرفتند. راه اندازی راه آهن بدون ورود و آموزش تکنولوژی لازم به کارگران و مهندسین ایران اساساً غیر ممکن بود.
